Wednesday, February 5, 2014

İnsanlar



insanlar 1



insanlar 2



insanlar 3



insanlar 4



insanlar 5


Ne kadar uzun zaman olmuş burası için bir yazı hazırlamayalı ama bir gelenek haline gelen yıl sonu yazısını es geçemezdim.


Bu yıl öyle çok yazdım ki günlükler, mektuplar, kartlar ve içime bir bir yazdığım hüzünler, acılar, ihanetler...


En çok ta insanlar yordu beni, hemde en çok güven duyduklarım. Sonra ne mi oldu, hepsini bir bir çıkardım hayatımdan, yüreğim acıdı diyemem öyle şaşirdim ki insanların insan olamayışına ve yüreğim acımasada ruhum öyle yaralar aldı ki...


Beni mutsuzluğa sürükledi tüm yaşananlar ve insanlara olan güvenimi sarsti...


' 20 yaşından sonra dost edinmek zordur' derler, 26 yaşımın şu zor günlerinde artık yeni bir dostluk kurmanın benim için ımkansız olduğunu anladım.


2013 beni çok yorsada mutlu biten bir yazı olsun istiyorum bu sebeple şu yaşıma kadar edindiğim güzel dostlarıma bir kaç kelam hediye etmek istiyorum.






En çok bu yıl anladım bu sözü 'insan birini kaybetmeden değerini bilemiyor' gerçektende öyleymiş.


Şimdi kilometrelerce uzaklıkta eski hayatıma dair özlem duyuyorum, özelliklede geride bıraktığım  dost bildiklerime. Birlikte geçirilen tüm günler çok güzeldi, kahkahalar, göz yaşları, sevinçler ve hüzünler... ama hep birlikte olduğumuz o son akşam benim için bambaşkaydı, hani tadı damağımda kaldı derler ya ayni öyleydı.


Tek tek varlıklarına şükredecek olursam...






Ardımdan döktüğü göz yaşlarına, sıcak sarılışlarına, yaşadiğimiz o masum çocukluğa çoçukluğumun en güzel anılarından biri olan canım Hülya'ya...


Dertlerimi anlatabildiğim, sırlarımı saklayan, birlikte en çok yemek yemeği sevdiğim, hiç üşenmeden gecenin bir vakti gelip aşktan dem vurduğumuz canım Vahideye...


Kalplerinin sıcaklığını hep seviğim, samimiyetlerine hep inandiğim, birlikteyken keyif aldığım ve  yanlarında rahatça ben olabildiğim canim Esra, Şerife ve iki güzel adaş Bahar' lara...


Her halde en deli dolu arkadaşlarımdan biri o ve en deli yaşlarımın şahidi, özlediğim günleri şenlendiren insanlardan biri, öyle çok özledim ki seni canım Hilal...


Sert poyrazlarda kalıp gönülden çıkmayan tek insan, sohbetini, yeni fikirlerini, hep o tefsir zamanlarımızı özlediğim canım Esma...


Ne o güzel hatıraları nede o cam kırıklarını hiç bir yere saklayamadığım canım Funda...


En zor gün dostumdur o canım Seyhan...


Ve...


Çocukluğumun bir parçası, deli yıllarımın tanığı, en zor gün dostum ve sırdaşım. Anılarımızı, göz yaşlarımızı, kahkahalarımızı, birlikte kesfedip sevdiğimiz herşeyi hiç bir yere sığdıramadığım canım Duygu...


Şimdi herşey güzel bir hatıra.



İyi ki varsınız kızlar ve iyi ki bitiyorsun canım 2013.


No comments:

Post a Comment